Απόφαση ΔΠΘ για ποσοστό αναπηρίας

Αριθμός απόφασης: 10017/2018

Αριθμός απόφασης 3834/2018

ΤΟ

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΤΜΗΜΑ Ε’

ΤΡΙΜΕΛΕΣ

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 12 Ιανουαρίου 2018, με δικαστές τις: Μαρία Συμεωνίδου, Πρόεδρο Πρωτοδικών Δ.Δ., Στέλλα Πάντζαλη και Άννα Σταυλά (εισηγήτρια), Πρωτοδίκες Δ.Δ., και γραμματέα τον Ξενοφώντα Ιωαννίδη, δικαστικό υπάλληλο,

για να δικάσει την προσφυγή με ημερομηνία κατάθεσης 18.12.2009 (αρ. καταχώρησης………),

του Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία «Οργανισμός Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών (Ο.Α.Ε.Ε.)» και ήδη «Ενιαίος Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης (Ε.Φ.Κ.Α.)», που εδρεύει στην Αθήνα, εκπροσωπείται από τον Διοικητή του και παραστάθηκε δια του πληρεξούσιού του δικηγόρου ……………,

κατά του…………………………….., κατοίκου Πλαγιαρίου Θεσσαλονίκης, ο οποίος δεν παραστάθηκε, νομιμοποίησε όμως τη δικηγόρο Θεσσαλονίκης Αναστασία Δαρνάκα με το από 19.08.2015 ιδιωτικό έγγραφο παροχής πληρεξουσιότητας.

Κατά τη συζήτηση, ο διάδικος που παραστάθηκε ανέπτυξε τους ισχυρισμούς του και ζήτησε όσα αναφέρονται στα πρακτικά.

Μετά τη συνεδρίαση, κατά την οποία η υπόθεση συζητήθηκε, το Δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη.

Η κρίση του είναι η εξής:

1. Επειδή, η κρινόμενη προσφυγή νομίμως φέρεται σε περαιτέρω συζήτηση μετά την έκδοση της …………προδικαστικής απόφασης του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, και την εκτέλεση όσων διατάχθηκαν με αυτή. Με την εν λόγω προσφυγή, ζητείται η ακύρωση της…………….2009 απόφασης της Τοπικής Διοικητικής Επιτροπής (Τ.Δ.Ε) της Περιφερειακής Διεύθυνσης Α’ Τομέα Θεσσαλονίκης του Ο.Α.Ε.Ε. Με την τελευταία αυτή απόφαση έγινε δεκτή η από 28.08.2009 ένσταση του καθ’ ου η προσφυγή κατά της 2121/15.07.2009 απόφασης του Διευθυντή της ως άνω Περιφερειακής Διεύθυνσης, και κρίθηκε ο πρώτος ασφαλιστικώς ανάπηρος σε ποσοστό 67% για το διάστημα από 01.02.2009 έως 31.01.2010.

2. Επειδή, νομίμως παραστάθηκε κατά τη συζήτηση ως προσφεύγων ο Ενιαίος Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης (Ε.Φ.Κ.Α.), ο οποίος, από 01.01.2017, κατέστη καθολικός διάδοχος του Οργανισμού Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών (Ο.Α.Ε.Ε.) (άρθρα 51, 53 και 70 παρ. 9 του ν. 4387/2016, Α 85), που άσκησε την προσφυγή.

3. Επειδή, η υπόθεση συζητήθηκε με απόντα τον καθ’ ου η προσφυγή, ο οποίος κλητεύθηκε εμπροθέσμως και εν γένει νομοτύπως (άρθρο 34 Κ.Δ.Δ., βλ. επίσης τα πρακτικά της δημόσιας συνεδρίασης της 10.10.2017, κατά την οποία η συζήτηση της υπόθεσης αναβλήθηκε για την παρούσα δικάσιμο χωρίς νέα κλήτευση των διαδίκων).

4. Επειδή, το π.δ. 258/2005 «Καταστατικό του Οργανισμού Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών (Ο.Α.Ε.Ε.)» (Α 316) ορίζει στο άρθρο 21, όπως η παράγραφος 1 αυτού ίσχυε πριν από την τροποποίησή της με το άρθρο 50 του ν. 3996/2011, ότι: «1. Ο ασφαλισμένος του Ο.Α.Ε.Ε., μετά τη διακοπή του επαγγέλματος λόγω νόσου, δικαιούται σύνταξης λόγω αναπηρίας, εάν έγινε ανάπηρος κατά την έννοια του παρόντος […]. 2. […] 3. Ο ασφαλισμένος του Ο.Α.Ε.Ε. θεωρείται ανάπηρος για την εφαρμογή των διατάξεων των προηγούμενων παραγράφων σε περίπτωση πάθησης ή βλάβης ή εξασθένησης σωματικής ή πνευματικής για εξάμηνη διάρκεια τουλάχιστον, κατά ιατρική πρόβλεψη, εφόσον καταστεί ανίκανος με ποσοστό 67% και άνω, για το επάγγελμα που ασκούσε προ της επέλευσης της αναπηρίας. 4. […]», και στο άρθρο 22 ότι: «1. Αρμόδια για τη διαπίστωση της αναπηρίας, κατά την έννοια της παρ. 3 του άρθρου 21, είναι η πρωτοβάθμια υγειονομική επιτροπή του Ο.Α.Ε.Ε. του τόπου κατοικίας του ασφαλισμένου, στην οποία παραπέμπεται από το αρμόδιο όργανο του Οργανισμού. 2. Η υγειονομική επιτροπή, που εξετάζει τον ασθενή, αποφαίνεται για το είδος της πάθησής του, τη διάρκεια ανικανότητας και το ποσοστό της αναπηρίας του για το ασφαλιζόμενο επάγγελμα. 3. […] 5. Ο ασφαλισμένος που συνταξιοδοτήθηκε λόγω αναπηρίας για ορισμένο χρονικό διάστημα, δικαιούται παράταση της συνταξιοδοτήσεώς του, μετά από νέα κρίση της υγειονομικής επιτροπής, στην οποία παραπέμπεται από το αρμόδιο όργανο του Ο.Α.Ε.Ε. […] 6. […] 11. Με την προβλεπόμενη από την παρ. 3β του άρθρου 12 του ν. 2676/1999 (1 Α’) Υπουργική Απόφαση θα καθορισθούν οι λεπτομέρειες για τη λειτουργία των Υγειονομικών Επιτροπών».

5. Επειδή, κατ’ εξουσιοδότηση του άρθρου 12 παρ. 3 του ν. 2676/1999 (Α 1), εκδόθηκε ο Κανονισμός Ασφαλιστικής Λειτουργίας του Ο.Α.Ε.Ε. (Υ.Α. Φ80000/ 7228/308/2006, Β 1397), στο άρθρο 25 παρ. 5 του οποίου ορίζεται ότι: «[…] Η Δευτεροβάθμια Υγειονομική Επιτροπή αποφαίνεται επί εφέσεων ασφαλισμένων ή του Οργανισμού κατά αποφάσεων των Πρωτοβαθμίων Υγειονομικών Επιτροπών αυτού, που αναφέρονται στην εξακρίβωση ή βεβαίωση περί της ύπαρξης αναπηρίας και γενικά περί της ανικανότητας προς άσκηση του επαγγέλματος. Μετά την έκδοση της τελικής απόφασης διαβιβάζεται εκ νέου ο φάκελος στο αρμόδιο ασφαλιστικό όργανο για ενέργεια των δεόντων, επί τη βάσει της απόφασης της Δευτεροβάθμιας Υγειονομικής Επιτροπής, η οποία είναι τελεσίδικη». Εξάλλου, σύμφωνα με το άρθρο 6 παρ. 1 του ν. 3863/2010 (Α 115), όπως το άρθρο αυτό διατηρήθηκε σε ισχύ με το άρθρο 23 παρ. 2 του ν. 3918/ 2011 (Α 31), από 01.01.2011 δημιουργήθηκε στο Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕ.Π.Α.), για την εξασφάλιση ενιαίας υγειονομικής κρίσης όσον αφορά τον καθορισμό του βαθμού αναπηρίας των ασφαλισμένων όλων των ασφαλιστικών φορέων για τους οποίους απαιτείται η πιστοποίηση της αναπηρίας, από δε 01.09.2011 καταργήθηκαν όλες οι άλλες Επιτροπές πιστοποίησης αναπηρίας που λειτουργούσαν στους φορείς κοινωνικής ασφάλισης, στις νομαρχίες και στο Δημόσιο.

6. Επειδή, όπως κρίθηκε με την 2182/2015 απόφαση επταμελούς σύνθεσης του Συμβουλίου της Επικρατείας, κατόπιν προδικαστικού ερωτήματος που υποβλήθηκε στο εν λόγω δικαστήριο, μετά την έναρξη ισχύος του Καταστατικού του Ο.Α.Ε.Ε. (π.δ. 258/2005), τα υγειονομικά όργανα του Οργανισμού (πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες υγειονομικές επιτροπές) έχουν πλέον, κατά ρητή νομοθετική πρόβλεψη, την αποκλειστική αρμοδιότητα να αποφαίνονται οριστικώς και τελεσιδίκως αφενός για την υγειονομική αναπηρία του ασφαλισμένου, και αφετέρου για το ποσοστό της ασφαλιστικής αναπηρίας, δηλαδή για την ανικανότητά του να ασκήσει το ασφαλιστέο επάγγελμα, κατόπιν συνεκτίμησης κοινωνικών κριτηρίων. Τα ανωτέρω ισχύουν, υπό την προϋπόθεση ότι οι γνωματεύσεις των εν λόγω επιτροπών είναι έγγραφες και ειδικώς αιτιολογημένες. Επιπλέον, δεδομένου ότι η κρίση της δευτεροβάθμιας υγειονομικής επιτροπής επί του ποσοστού της ασφαλιστικής αναπηρίας χαρακτηρίζεται ρητώς από τη σχετική διάταξη ως τελεσίδικη, η Τ.Δ.Ε., όταν αποφαίνεται επί ένστασης ασφαλισμένου κατά πράξης του Προϊσταμένου/ Διευθυντή της οικείας Περιφερειακής Διεύθυνσης του Ο.Α.Ε.Ε. περί χορήγησης σύνταξης αναπηρίας, στερείται πλέον της δυνατότητας να κρίνει περαιτέρω επί ζητημάτων ασφαλιστικής αναπηρίας, με τη συνεκτίμηση χρονικών και άλλων κατά νόμο προϋποθέσεων. Περαιτέρω, η ως άνω τελεσίδικη κρίση της υγειονομικής επιτροπής, εφόσον είναι αιτιολογημένη, είναι δεσμευτική τόσο για τα ασφαλιστικά όργανα του Ο.Α.Ε.Ε. (τα οποία δεν δύνανται να αποκλίνουν από το καθοριζόμενο ποσοστό αναπηρίας), όσο και για τα επιλαμβανόμενα στη συνέχεια, σε περίπτωση άσκησης προσφυγής, διοικητικά δικαστήρια. Πάντως, η κατά νόμο τελεσιδικία των αποφάσεων των δευτεροβάθμιων υγειονομικών επιτροπών δεν έχει την έννοια ότι οι ασφαλιστικές τους κρίσεις εξαιρούνται από περαιτέρω διοικητικό έλεγχο εκ μέρους των ασφαλιστικών οργάνων του Ο.Α.Ε.Ε. (Προϊστάμενο Περιφερειακής Διεύθυνσης του Ο.Α.Ε.Ε., Τ.Δ.Ε.), ούτε ότι αποκλείεται ο δικαστικός έλεγχος των σχετικών αποφάσεων, αλλά έχει την έννοια ότι δεν καταλείπεται στα ασφαλιστικά όργανα του Οργανισμού, καθώς και στα διοικητικά δικαστήρια, στάδιο περαιτέρω (διαφορετικής) ουσιαστικής κρίσης επί της ασφαλιστικής αναπηρίας ασφαλισμένου.

7. Επειδή, στην κρινόμενη υπόθεση, από τα στοιχεία του φακέλου προκύπτουν τα ακόλουθα: Ο καθ’ ου η προσφυγή γεννήθηκε το έτος 1953, και ασφαλίσθηκε στο Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο (Ν.Α.Τ.) από 22.07.1972 έως 23.09.1978, στο Ι.Κ.Α. τα έτη από το 1973 έως το 2003, και τέλος στο Ταμείο Συντάξεων Αυτοκινητιστών (Τ.Σ.Α.) και μετέπειτα Ο.Α.Ε.Ε. τα διαστήματα 12.11.1980-23.03.1993 και 02.09.1993-28.03.2002 ως ιδιοκτήτης-οδηγός, έχοντας πραγματοποιήσει συνολικό χρόνο ασφάλισης 25 ετών, 3 μηνών και 8 ημερών. Με αποφάσεις του προσφεύγοντος Οργανισμού, έλαβε σύνταξη αναπηρίας για τα διαστήματα από 05.01.2004 έως 31.01.2006, από 01.02.2006 έως 31.01.2007, και από 01.02.2007 έως 31.01.2009. Ακολούθως, προκειμένου να παραταθεί η συνταξιοδότηση του καθ’ου για την ανωτέρω αιτία, αυτός παραπέμφθηκε προς εξέταση στην αρμόδια Πρωτοβάθμια Υγειονομική Επιτροπή (Α.Υ.Ε.). Αυτή, με την 238/26.02.2009 γνωμάτευσή της διαπίστωσε: «Σ/Ν, νόσο δύο αγγείων, 2πλή αορτοστεφανιαία παράκαμψη το 2004, προηγηθείσα αγγειοπλαστική δύο αγγείων το 2003, μετρίου βαθμού ανεπάρκεια μιτροειδούς βαλβίδας, Α/Υ», και προσδιόρισε το ποσοστό της ιατρικής βλάβης σε 55% και της αναπηρίας του σε 67% για το διάστημα από 01.02.2009 έως 31.01.2010 κατά πρόγνωση. Η Δευτεροβάθμια Υγειονομική Επιτροπή (Β.Υ.Ε.), η οποία επελήφθη κατόπιν έφεσης του προσφεύγοντος Οργανισμού, με την 399/11.05.2009 γνωμάτευσή της διαπίστωσε: «αρτηριακή υπέρταση, στεφανιαία νόσο, αγγειοπλαστική τον 03/2004, διπλή αορτοστεφανιαία παράκαμψη τον 09/2004, αναφερόμενη στηθάγχη προσπάθειας (σπινθηρογράφημα καρδιάς δεν έδειξε σημεία ισχαιμίας ούτε στην ηρεμία ούτε στην κόπωση), echo καρδίας έδειξε μικρού βαθμού ανεπάρκεια μιτροειδούς βαλβίδας», και καθόρισε το ποσοστό της ασφαλιστικής αναπηρίας του σε 55%, για το ίδιο ως άνω διάστημα. Κατόπιν αυτών, με βάση την εν λόγω γνωμάτευση της Β.Υ.Ε. και μετά από κλήση του καθ’ ου σε ακρόαση, ο αρμόδιος Διευθυντής του Ο.Α.Ε.Ε., με την …………..απόφασή του διέκοψε τη συνταξιοδότηση του καθ’ ου λόγω αναπηρίας, με την αιτιολογία ότι για το κρίσιμο χρονικό διάστημα ήταν ασφαλιστικώς ανάπηρος σε ποσοστό 55%, το οποίο υπολειπόταν του κατά νόμο απαιτούμενου συντάξιμου ποσοστού. Ακολούθως, η αρμόδια Τ.Δ.Ε., ενώπιον της οποίας ο καθ’ ου άσκησε την από ……………ένσταση, με την προσβαλλόμενη ………….απόφασή της έκανε δεκτή την εν λόγω ένσταση, και έκρινε τον καθ’ου η προσφυγή ανάπηρο σε ποσοστό 67% από 01.02.2009 έως 31.01.2010. Κατά της απόφασης αυτής ασκήθηκε από τον προσφεύγοντα Οργανισμό η κρινόμενη προσφυγή, επί της οποίας εκδόθηκε η ……………. προδικαστική απόφαση. Με αυτή, το Δικαστήριο ανέβαλε την έκδοση οριστικής απόφασης και ανέπεμψε την υπόθεση στην αρμόδια Υγειονομική Επιτροπή του ΚΕ.Π.Α., προκειμένου αυτή να αποφανθεί, με αιτιολογημένη γνωμάτευση, επί του ποσοστού αναπηρίας του καθ’ ου η προσφυγή κατά το χρονικό διάστημα από 01.02.2009 έως 31.01.2010.

8. Επειδή, σε εκτέλεση της ως άνω προδικαστικής απόφασης, η Β.Υ.Ε. του ΚΕ.Π.Α. Πύλης Αξιού επανεξέτασε τα προσκομισθέντα από τον καθ’ου η προσφυγή στοιχεία. Βάσει αυτών, αφού διαπίστωσε ότι ο τελευταίος είχε υποβληθεί σε αγγειοπλαστική το 2003 και σε αορτοστεφανιαία παράκαμψη το 2004, και ότι παρουσίαζε μετρίου βαθμού ανεπάρκεια μιτροειδούς βαλβίδας, με την από 08.12.2017 γνωμάτευσή της (αριθμός επιτροπής 09905/2017/12785) αποφάνθηκε ότι για το κρίσιμο διάστημα από 01.02.2009 έως 31.01.2010, αυτός ήταν ανάπηρος σε ποσοστό 67%.

9. Επειδή, κατόπιν αυτών και σύμφωνα με τα εκτεθέντα στην προηγούμενη σκέψη, το κρίσιμο εν προκειμένω διάστημα από 01.02.2009 έως 31.01.2010 κατά ιατρική πρόβλεψη, ο καθ’ου η προσφυγή ήταν ανάπηρος σε ποσοστό 67%, όπως κρίθηκε με την από 08.12.2017 αιτιολογημένη γνωμάτευση της αρμόδιας Β.Υ.Ε. Συνεπώς, αυτός διέθετε το απαιτούμενο ποσοστό αναπηρίας που προβλέπεται στη σχετική διάταξη του άρθρου 21 του π.δ. 258/2005, και ως εκ τούτου δικαιούνταν, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην εν λόγω διάταξη, σύνταξη αναπηρίας για το ως άνω κρίσιμο διάστημα, όπως ορθά κατ’ αποτέλεσμα έκρινε και η Τ.Δ.Ε. με την προσβαλλόμενη απόφασή της.

10. Επειδή, κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, η κρινόμενη προσφυγή πρέπει να απορριφθεί, και να απαλλαγεί ο Ε.Φ.Κ.Α., κατ’ εκτίμηση των περιστάσεων, των δικαστικών εξόδων του καθ’ου η προσφυγή (άρθρο 275 παρ. 1 Κ.Δ.Δ.).

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Απορρίπτει την προσφυγή.

Απαλλάσσει τον Ε.Φ.Κ.Α. των δικαστικών εξόδων του καθ’ου η προσφυγή.

H διάσκεψη έγινε στη Θεσσαλονίκη, στις 09.03.2018, και η απόφαση δημοσιεύθηκε στον ίδιο τόπο, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού, στις 22.05.2018.

Η Πρόεδρος         Η Εισηγήτρια

Ο Γραμματέας